خواستم در باب خانواده بنویسم، به نظرم رسید که اساس خانواده مادر است، مادر است که همراه همسر است و کودکان را در بالین خود میپروراند و اولین معلمی است که درست و غلط را به کودک یاد می‌دهد و سفارش اسلام به حرمت و احترام او به این خاطر است.

و من دوست دارم کتابی را معرفی کنم که مربوط به مادر تمام انبیاء و ام ابیهاست، کتابی که وقتی برای اولین بار دیدمش احساس کردم که می‌تواند الگوی زندگی امروز باشد، کتابی که به فرموده‌های حضرتش را موضوعی  آورده بود. یک دایره المعارف که هرچند کامل نیست اما در نوع خودش بی‌نظیر است. «نهج الحیاة» یا فرهنگ سخنان فاطمه علیهاالسلام.

 در مورد تاریخچه نگارش این کتاب آمده است: در سال 1372 توسط جناب حجةالاسلام محمّد دشتی و جمعی از پژوهشگران مؤسسه تحقیقاتی امیرالمؤمنین(ع) و با حمایت اقتصادی بنیاد فرهنگی امام رضا(ع)، پس از شش سال تلاش به چاپ رسید و در زمان کوتاهی، چند نوبت تجدید چاپ شد.

 البته هر کتابی که نوشته می‌شود خواه ناخواه اشتباهاتی دارد که در قالب نقد به آن‌ها اشاره می‌شود، این کتاب هم خالی از این نقد‌ها نبوده است. چنانچه در یکی از نقد‌ها چنین آمده است: این جانب در سال 1373 نقدی بر این کتاب نگاشتم و نام آن را«صدها غلط در یک کتاب» نهادم؛ ولی چون در همان ایّام جناب دشتی را در تهران ملاقات کردم و برخی ضعفها را یادآور شدم، از نشر آن نوشته خودداری نمودم. امروز با گذشت چهار سال، چون مشاهده می کنم که در چاپهای بعدی کتاب هیچ اصلاحی صورت نگرفته، و از سویی این کتاب با اقبال عمومی مواجه شده و منشأ برداشتهای غلط بسیاری شده است، لذا بخشی از آن نقد دراز دامن را بازنویسی کرده ام و به این امید که برای جناب دشتی و همکاران ایشان و همچنین پژوهشیان جوان مفید واقع شود. ( فصلنامه علوم حدیث، شماره 8، روحانی علی آبادی، محمد؛)

 اما من معتقدم انشای نانوشته غلط ندارد!

قرآن را باز می‌کنم و می‌خوانم: و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض ...  و هنوز کاروان اسرای کربلا در شامند.

کم مانده به طلوع دوباره زندگیم و کم مانده به عروج عرفانی شهید علم الهدی!‌عشق اولم به شهادت. کم کم زمزمه های تبریک ولادتم می‌آید ولی من مفتون کسی هستم که در روز میلادم عروج کرده است.

از وقتی با او آشنا شدم و کم کم شعار زندگیم شد، دیگر کمتر اتفاق می افتد به یاد میلاد خودم باشم، هرچندیک سال بعد از عروج عرفانی اش به این دنیا پا نهادم ولی همیشه فکر کرده ام بین پرکشیدنش و آمدنم رابطه ای بوده است!

کسی که با نام او شهید و شهادت برایم همیشگی شد و عشق به شهادت در وجودم شکل گرفت.

روحی من! شهید علم الهدی! 

دوست دارم امشب به یاد جدش باشم، به یاد دلاوری‌های اجدادش به یاد تمام عزیزانی که الگوی ما در همه‌ی عمر شدند.

سید حسین شباهت تو و شهدای دشت کربلا را در تعداد شهدای 16دی 59 می‌دانند و در غربتی که داشتید و من شباهتتان را در شفافیت مسیری می‌دانم که به تاسی از او انتخاب کرده بودی!

و می‌خواهم همان دعایی را در زادروزم بکنی که در حق خواهرت کردی، برای من و برای تمام فرزندان ایران.

(رسیدن به فلاح را برایتان آرزومندم)