اعتکاف علمی‏ام، یه مقدار موثر بود، نمی‏شد کلاس آنلاین رو نیومد!

تمرکزم رو گذاشتم روی درس عربی، مصیبت عظمی در همه‏ی به استاد شکایت کن، به همکلاسی‏ ها غر بزن، حتی زنگ زدم آموزش، که آقا حذف میکنم، این چه درس سختیه!

تا اینکه خدا راه رو باز کرد.

آموزش گفت، صبر کنین، حذف نکنین، بالاخره که باید این درس رو پاس کنین، از هم دوره ای ها عقب نندازین خودتون رو.

استاد گفتن، کتاب صرف ساده بگیر، یه هم مباحثه‏ای پیدا کن، ایرادات رو بگو، من جواب می‏دم

توو کلاس یه هم مباحثه‏ای پیدا کردم!

گفت بیا با هم درس بخونیم، تو رو خدا حذف نکن

اما نقطه‏ی عطف صحبت با رئیس محترم دانشگاه بود، آقای حسینی!

گفتم بهشون که وضع خرابه!‏ بعد از کلی دلداری  و تشویق به ادامه‏ی مسیر، قول دادن که تاثیر این آزمون‏های پایان هر درس رو کم کنن، تا انگیزه شه، یه ذره درس بخونیم!

گفتم اگه شما قول بدین که تاثیر آزمون‏ها کم بشه، من قول می دم نهایت سعیم رو بکنم، گفتن شما نهایت سعی خودتون رو بکنین ما حتما این کار رو انجام می‏دیم.

و خلاصه اینکه شدیم بچه درس خون عربی

امروز هم کلاس آنلاین، یه عالمه سوال از استاد پرسیدم، ایشون گفتن، خیلی خوشحالم که تونستین بالاخره با درس عربی ارتباط برقرار کنین

گفتم استاد، اینها همه به لطف صبر و حوصله و راهنمایی‏های شما بود.