به اصرار یکی از بچه ها که همیشه کلاس های متمرکز قم را شرکت می کرد, توفیق اجباری بود که این تجربه هم به تجربه های دیگرم از دانشگاه مجازی اضافه شود. اما تجربه خوبی بود.

هرچند که فقط یک درس را شرکت کردم اما در همین یک روز کلی تجربه جدید بدست آوردم، کلاس ها فرصت خوبی بود تا با بچه های نیمه حضوری و مجازی از نزدیک آشناشویم. از اینکه چه استادی را برای ترم بعد برداریم که هم سوالات امتحانش راحت تر است و هم بهتر رفع اشکال می کند، گرفته تا رد و بدل جزوه های ترم بعد.

از غر زدن های همیشگی ترم بالایی ها که هرچند خودم یکی از آن ها بودم گرفته تا خبر ازدواج چندتا از هم دانشگاهی ها هم چاشنی این کلاس ها بود.

به سنت همیشه به اعتراض از روند کارهای دانشگاه به ساختمان مرکزی رفتیم و آقای تنها با روی باز استقبال کردند و در خلال صحبت هایمان در مورد کلاس های متمرکز قم اینطور متوجه شدیم که ایشان معتقدند: این کلاس ها فرصت خوبی برای گردش و تفریح است و بار علمی چندانی ندارد، چون حجم کلاس ها بالاست و شاید در یک کلاس فقط 4-5 نفر شرکت بکنند و این هزینه و نیز اعتراض استاد را در پی خواهد داشت و نیز می گفتند که حس درس در آن مستولی نیست اما من با همه احترامی که به ایشان میگذارم لازم می دانم یک مقدار مخالفت کنم و نظر خودم را بگویم، اولین اینکه از وقتی از این اردو آمده ام، هرچند که فقط یک روز آن را شرکت کردم اما احساس تعلق بیشتری به دانشگاه و مخصوصا به درس پیدا کرده ام، احساسی که شاید کلاس های متمرکز تهران یا قم به من القاء نمی کرد، دوم اینکه قرار گرفتن در جمع دانشجویانی خارج از شهر خودم در فضایی خارج از شهر فرصت خوبی برای مطالعه است که البته نیازمند فرهنگسازی است، حلقه های علمی و درسی برای بحث و جدل و رفع اشکال و حتی زدن آزمون های پایانی هر درس، برنامه های فرهنگی متمرکز و شاید برگزاری مسابقات در حد همان دانشجویانی که در کلاس ها حضور دارند نیز به نظرم برای ارتقاء سطح کیفی این کلاس ها می تواند موثر واقع شود.

فلذا خواهان ادامه این روند در ترم های آتی هستم.