بین خواب و بیداری‌های اول صبح، پیامک دوستم، خواب را از چشمانم پراند: «1دلار 3700 تومنه فدای سرت، سکه یک و نیم میلیون تومنه،  به درک! پراید 18 میلیونه به جهنم! نون نداریم بخوریم به اسفل السافلین! اینا رو ول کن بوی گل و سوسن و یاسمن آمد...!!»

جا خوردم، اوایلش را که خواندم تصور کردم طنز است و آخرش با خنده تمام می‌شود، اما نه، تلخ بود. تلخ‌تر اینکه می‌دانستم خودش از آن‌هایی است که در بهترین نقطه شهر سکونت می‌کند، یک ماشین شاسی بلند، جدای از ماشین همسرش دارد و از نظر پایبندی به نظام هم همینقدر خیالم راحت بود که اگر طرفدار نباشد، مخالف هم نیست.

اما این پیامک برای مایی که قشر متوسط جامعه هستیم تلخ و دلهره‌آور بود، چه برسد به قشر ضعیف جامعه! در این شرایط که تا حد زیادی غیرقابل پیش‌بینی است، دلم برای کسانی که تازه می‌خواهند تشکیل خانواده بدهند، مستاجرانی که خانه ندارند، خانواده‌هایی که مریض دارند، کارگرانی که خدای نکرده از کار افتاده می‌شوند، می‌سوزد.

شنیدن این کنایه‌ها در آغاز دهه فجر، انقلابی که برای بدست آوردنش خون‌ها ریخته شده و شهیدها داده‌ایم، دردناک بود.

در همین حال و هوا بودم که وضعیت خودمان را با اوایل انقلاب و جنگ مقایسه کردم، آن زمانی که تحریم‌ها به مراتب بیشتر بود، جرات، جسارت و فکر اقتصادی عموم مردم هم به نظرم کمتر بود. آن زمان نشکستیم، الان با این تورمی که نمی‌دانم سرش از کجاست و آخرش چه می‌شود، خواهیم ترسید؟

نه اینکه طرفدار گروه یا جناحی باشم، اما از زندگی در ایران اسلامی همینقدر فهمیده‌ام که خدا هیچوقت ذلت و سرشکستگی‌مان را نخواسته‌است و هر اتفاقی که می‌افتد جدا از بحث اقتصادی، سیاسی، اجتماعی‌اش درس‌های بزرگی برایمان دارد و نباید دل‌های هموطنان را با چنین پیامک‌ها و تیکه‌هایی بلرزانیم.

از طرفی به تازگی در جایی خوانده‌ام که تورم دو ریشه دارد یکی ذهنی و دیگری عینی، اگر امنیت روانی ما نسبت به تورم بهم بریزد و از آن بترسیم، ضررهای به مراتب بیشتری خواهیم دید تا تورم عینی!

دهه فجر است و ما به جز تقدیر از مبارزات الهی رزمندگان آن دوران، باید الگوپذیر هم باشیم و امام خمینی«ره» چه زیبا فرموده اند: مردم عزیز زیر فشار چرخهاى زندگى و اقتصادى همان گونه که تا به حال براى خدا و دین او مقاومت کرده‏‌اند، بعد از این نیز با تمام توان استقامت مى‏‌کنند؛ و الّا همه زحمات این سالیان پردرد و اضطراب و افتخار از بین خواهد رفت... مردم باید تصمیم خود را بگیرند: یا رفاه و مصرفگرایى و یا تحمل سختى و استقلال. و این مسئله ممکن است چند سالى طول بکشد، ولى مردم ما یقیناً دومین راه را، که استقلال و شرافت و کرامت است، انتخاب خواهند کرد. «صحیفه امام، ج 21، ص 233، 20/10/1367»