یا رحمن الدنیا و الاخره

چهل روز گذشت

فردا دقیق میشود چهلم مادری که دوستش میداشتم!

خیلی از دوستان ابراز همدردی کردند حتی دانشگاه هم برایم نامه ای حاوی تسلیت این ضایعه را فرستاد!در دانشگاه هم دوستان وقتی از جریان مطلع شدند در بخش ارتباط با مدیر برایم تسلیت نوشتند و همدردی کردند!

فکر نمی کردم همدردی شان اینقدر خوشحالم کند ولی کرد! هرچند مادر رفته است ولی حس میکنم هست!‌می بیند! میخواند! وقتی سر مزارش مرثیه عاشورا را میخواندند احساس میکردم ایستاده گریه میکند!

خودم و مادرم به فدای لبهای تشنه ی حسین به اسیری رفتن زینب به تنهایی های اهل بیت علیهم السلام!‌خوشحالم که شیعه هستم شیعه ای که امامانش و دوستان امامانش تمام این مصیبت ها را کشیده اند و شکایت نکرده اند!

وقتی خواهرم گریه میکرد به او تسکین و دلداری میدادم مگر زینب سلام الله علیه نبود در کودکی مادرش رفت! به پدرم همه دلداری حضرت علی علیه السلام را میدادند برای خاله هایم از صبر زینب می گفتند و برای دایی هایم از چشم انتظاری زینب سلام الله علیها در لحظه‌ لحظه‌ی عاشورا! و واقعا جواهر گرانبهایی است حب حسین  علیه السلام که تمام تلخی های زندگی را به کاممان شیرین نکند،‌ قابل تحمل می سازد!

و حدیثی که ارامم کرد: امام صادق علیه السلام فرمودند: شیعیان ما از ما شکیباترند! عرضه شد: چرا؟ فرمودند:‌چون ما حکمت مصیبت را میدانیم و صبر میکنیم ولی آن‌ها ندانسته صبر می کنند.

و خدایا دوستت دارم که مرا در این لحظات تنها نمیگذاری