یا رحمن الدنیا و الاخره

چهل روز گذشت

فردا دقیق میشود چهلم مادری که دوستش میداشتم!

خیلی از دوستان ابراز همدردی کردند حتی دانشگاه هم برایم نامه ای حاوی تسلیت این ضایعه را فرستاد!در دانشگاه هم دوستان وقتی از جریان مطلع شدند در بخش ارتباط با مدیر برایم تسلیت نوشتند و همدردی کردند!

فکر نمی کردم همدردی شان اینقدر خوشحالم کند ولی کرد! هرچند مادر رفته است ولی حس میکنم هست!‌می بیند! میخواند! وقتی سر مزارش مرثیه عاشورا را میخواندند احساس میکردم ایستاده گریه میکند!

خودم و مادرم به فدای لبهای تشنه ی حسین به اسیری رفتن زینب به تنهایی های اهل بیت علیهم السلام!‌خوشحالم که شیعه هستم شیعه ای که امامانش و دوستان امامانش تمام این مصیبت ها را کشیده اند و شکایت نکرده اند!

وقتی خواهرم گریه میکرد به او تسکین و دلداری میدادم مگر زینب سلام الله علیه نبود در کودکی مادرش رفت! به پدرم همه دلداری حضرت علی علیه السلام را میدادند برای خاله هایم از صبر زینب می گفتند و برای دایی هایم از چشم انتظاری زینب سلام الله علیها در لحظه‌ لحظه‌ی عاشورا! و واقعا جواهر گرانبهایی است حب حسین  علیه السلام که تمام تلخی های زندگی را به کاممان شیرین نکند،‌ قابل تحمل می سازد!

و حدیثی که ارامم کرد: امام صادق علیه السلام فرمودند: شیعیان ما از ما شکیباترند! عرضه شد: چرا؟ فرمودند:‌چون ما حکمت مصیبت را میدانیم و صبر میکنیم ولی آن‌ها ندانسته صبر می کنند.

و خدایا دوستت دارم که مرا در این لحظات تنها نمیگذاری

یا رحمن الدنیا و الاخره
 بچه‌های مذهبی سایت کلوب با هم جمع شدند و به صورت خودجوش برنامه سفر مشهد مقدس رو ریختن، برای منسجم شدن فعالیت‌های فرهنگی مذهبی در سایت. روال برنامه‌ها چندان به نظرم منسجم نبود و بچه‌ها همه مجازی بودند، به جز چندنفر که در دنیای حقیقی دیده بودم بقیه را نمی‌شناختم، اما آقا طلبید و رفتم!

مثل سفر بهشت بود، تمامش را خواب بودم رویایی شیرین. از همه لحاظ زیبا و دلچسب بود. از نظر وسیله‌ی حرکت، همسفران، همدلی با همراهان، خود حرم، خود آقا، عالی بود عالی!
آنقدر نرم و لطیف بود که چیزی در ذهنم نمانده!
هیچ خاطره ی تلخی ندارم که بگویم به این خاطر به من خوش نگذشت، اما خاطرات شیرینم هم آنقدر شیرینند که قابل وصف نیست، تا به حال اینگونه نشده بودم که واژه‌ها از تفسیر خاطرات شیرین باز بمانند، اما مانده‌اند!
وقتی بدون هیچ آمادگی‌ای قصد سفر کردم و بلیط و اسکان و همسفر یار غار هماهنگ شدند ماندم انگشت به دهان! ولی زمانی که حتی کلاس‌های آن روز بدون علت تعطیل شدند و راه آنقدر هموار بود که هیچ اضطرابی به دل نداشتم، مطمئن شدم که این سفر یک سفر عادی نیست! سفر به بهشت است! قطعه‌ای از بهشت!
دلچسب بود.

آمده ام و هیچ چیز را با خود نیاوردم، نه کبر و غرور را، نه شیطنت‌های شیطان گونه را، نه حتی خودم را! همه را سپردم!
سفر عجیبی بود، رویایی و دلچسب!