یکی از دانش جویان دانشگاه مجازی پیامی نوشته و خواسته که تا جایی که میشه بقیه را مطلع کنیم، متن پیام این است:

بسمه تعالی

از تمامی دانش جویان و دانش پژوهان مشتاق ولایت دعوت می کنم که برای ریشه کن شدن فساد و فتنه در بدنه ی نظام جمهوری اسلامی ایران، 45 دقیقه مانده به اذان صبح این نماز را بخوانند:

نماز دو رکعتی، که در رکعت اول بعد از سوره مبارکه حمد، سوره مبارکه کافرون (17) بار و در رکعت دوم نیز، بعد از سوره مبارکه حمد، سوره مبارکه توحید(17)‌ بار خوانده شود، ذکر رکوع و سجود این نماز نیز 17 مرتبه است، بعد از اتمام نماز، (17) دفعه  آیت الکرسی را تلاوت کنید.

تقاضای دیگر از عزیزان این است که با توجه به قطع بودن امکان اس ام اس، به هر کس که می توانید اطلاع رسانی کنید تا همه ی محبان ولایت در این فیض عظیم شرکت کرده و دعای جمع انشا الله بسیار سریع تر اجابت شود.

التماس دعای فرج

به نام مهربانترین

سلام

دلم گرفته، تازه تازه داره این فضای سایبر برام مشخص میشه، این همه دو رویی و دو رنگی و اینهمه نفاق و دل سنگی!

اینهمه بی سند و مدرک صحبت کردن و دم از آزادی زدن!
دم از دموکراسی به نفع خودشون زدن!
دلم گرفته! 

چرا قبول نمی کنن که در انتخابات بالاخره یکی پیروز و یکی شکست خورده می شه

چرا باور نمی کنن که این عین عدالته! دلیلی نداره که همه اوون کاندیدای شما رو انتخاب کرده باشن
چرا اینطور دارن آبروی کشور رو در سطح جهانی می برن

به قول یکی از دوستام، وضع رو به جایی رسوندن که گاو بازا دلشون برامون می سوزه

دلم گرفته!

یارب سببی ساز که مستانه بمیرم!

نمی دونم چه اصطلاحی رو برای نشون دادن این ناراحتی به کار ببرم که هم مطلب رو برسونه هم به کسی بر نخوره!

به قول یکی از استادها چقدر زبان عربی خوبه! با یه کلمه عمق مطلب فهمیده می شه! ولی امان از زبان پر پیچ و خم فارسی!

بگذریم!

بی هیچ مقدمه، دلم گرفته!

 با یکی از بچه ها صحبت می کردم، ترم بالایی‌‌یه! می گفت اینقدر حرص نخور، کیه که حرفت رو گوش بده، بخوون و برو!‏ گفتم بخوونم و برم؟ گفت آره، چرا اینقدر در پیامگاه پیام می‏ذاری،‏خرج می‏کنی هی زنگ می‏زنی دانشگاه!

اینها هر کار دوس دارن می کنن، اگه در برنامه‏هاشون لحاظ نکرده باشن! حرف تو باد هواس!

اینقدر حرص عربی رو خوردی چی شد؟ چقدر عربی یاد گرفتی؟ در حد همون آزمون های آخر هر درس! مگه حد عربی برامون اینقدر بود؟ نه که نبود،‏اما خب استاد که درست وقت نمی ذاره رفع اشکال کنه، دانشگاه هم که کسی دلش به حال ما نمی سوزه!

 دیدم راست می‏گه ها!

عربی به کنار، اوون روش تحقیق رو بگو که از اول ترم استاد یه نگاه هم به اشکالات ما نکرده و اوون فلسفه رو بگو که اینقدر اصرار کردم که استاد یه بار اوومد پیامگاه!

 دوست نداشتم این دانشگاه هم مدرک گرا باشه، اما مثل اینکه هست!

چه توقع بی جایی بود!

 چهار سال عمر عزیز رو بذاری که فقط یه مدرک بگیری، اوونم از دنیای مجازی! مدرک بدون فهم درس چه فایده داره؟ می‏خوام چه کار؟ بگم مدرک دارم اما یه ذره عربی حالیم نیس؟ یه ذره فلسفه نمی‏فهمم؟ اگه از آزمون‏ها بپرسی بلدم، اما خارج از آزمون ها شرمنده‌ی اخلاق ورزشی‌تم؟ این جمله‏ برای من خیلی ناراحت کننده بود وقتی یه بار از یه ترم بالایی یه اشکال درسی رو پرسیدم اما وقتی یکی از بچه‌ها، چند روز پیش از فلسفه پرسید، بلد نبودم، یعنی اصلا برام آشنا نبود!‌ بعدش نگاه کردم دیدم در آزمون‌ها سوالش نیست!‏دیدم ای بابا خودم هم که مثل اوون ترم بالایی شدم!

 حد من این بود؟ نه! توقعم، خواستم این نبود!

 به قول یکی از بچه‌های دانشگاه که سر مسائل سیاسی داغ کرده بود به یکی دیگه  گفت، فاین تذهبون، من می‏خوام به خودم بگم: فاین أذهب یا وسطی؟

فضای دانشگاه یه کم سیاسی شده، بچه‏ها میان نظر می‏دن، یه سری دیگه می‏یان یه نظرای دیگه‏ای می‏دن! هی نظر می‏دن نظر می‏گیرن!‏ این آخری‏ ها هم یه نفر اومد یه ننشریه معرفی کرد، گفت هر سوالی که دارین از این نشریه بگیرین بخونین!

در کل می‏شه حرفای بچه‏ها رو به این تقسیم‏بندی رسوند که:

1. به کسی باید رای داد که طرف حق رو بگیره و از تجملات به دور باشه، اصلاح الگوی بهینه‏ی مصرف رو رعایت کرده باشه

2. سابقه‏ی کاریش خوب و درخشان باشه

3. مقام معظم رهبری به عنوان مقام بالاتر از عملکرد دولت ایشون ابراز رضایت کرده باشن

به این ترتیب رای همه‏ی ما تقریبا مشخص شده!

رای شما چطور؟

اعتکاف علمی‏ام، یه مقدار موثر بود، نمی‏شد کلاس آنلاین رو نیومد!

تمرکزم رو گذاشتم روی درس عربی، مصیبت عظمی در همه‏ی به استاد شکایت کن، به همکلاسی‏ ها غر بزن، حتی زنگ زدم آموزش، که آقا حذف میکنم، این چه درس سختیه!

تا اینکه خدا راه رو باز کرد.

آموزش گفت، صبر کنین، حذف نکنین، بالاخره که باید این درس رو پاس کنین، از هم دوره ای ها عقب نندازین خودتون رو.

استاد گفتن، کتاب صرف ساده بگیر، یه هم مباحثه‏ای پیدا کن، ایرادات رو بگو، من جواب می‏دم

توو کلاس یه هم مباحثه‏ای پیدا کردم!

گفت بیا با هم درس بخونیم، تو رو خدا حذف نکن

اما نقطه‏ی عطف صحبت با رئیس محترم دانشگاه بود، آقای حسینی!

گفتم بهشون که وضع خرابه!‏ بعد از کلی دلداری  و تشویق به ادامه‏ی مسیر، قول دادن که تاثیر این آزمون‏های پایان هر درس رو کم کنن، تا انگیزه شه، یه ذره درس بخونیم!

گفتم اگه شما قول بدین که تاثیر آزمون‏ها کم بشه، من قول می دم نهایت سعیم رو بکنم، گفتن شما نهایت سعی خودتون رو بکنین ما حتما این کار رو انجام می‏دیم.

و خلاصه اینکه شدیم بچه درس خون عربی

امروز هم کلاس آنلاین، یه عالمه سوال از استاد پرسیدم، ایشون گفتن، خیلی خوشحالم که تونستین بالاخره با درس عربی ارتباط برقرار کنین

گفتم استاد، اینها همه به لطف صبر و حوصله و راهنمایی‏های شما بود.